สารเคมีแบบ win win

By…วิชชา ชาญเขตร

ทะเลาะกันเอาเป็นเอาตาย ระหว่างเอ็นจีโอกับผู้ประกอบการค้าสารเคมีเกษตร
…เดิมพันคือการ ban ห้ามนำเข้า ห้ามขึ้นทะเบียน ห้ามขาย สารเคมีเกษตร 3 ตัว ทั้งพาราควอต ไกลโฟเสท และคลอร์ไพริฟอส
…2 ตัวแรกเป็นสารกำจัดวัชพืช ตัวสุดท้ายเป็นสารกำจัดแมลง
…เป้าหมายของเอ็นจีโอคือต้องการให้รัฐแบน(ban)สารที่ว่า ในขณะเป้าหมายของผู้ประกอบการ ต้องการคงอยู่ต่อไปของสารทั้ง 3 ตัว
…เอ็นจีโอนำเสนอทั้งของจริงและของไม่จริง ยิ่งรายงานวิจัยมีอาการเข้าป่ากู่ไม่กลับทุกชุด มีจุดอ่อนฉกาจฉกรรจ์เป็นช่องโหว่ควายลอดได้ ให้อีกฝ่ายยกขึ้นโต้แย้งได้จนตกหลังควายตายได้
…บางนักวิจัยถึงกับได้เงินไปเปิดห้องปฏิบัติการใหม่60 ล้านบาท ยิ่งไม่ต้องคิดถึงอย่างอื่น คนอื่นว่า ได้อะไรไปบ้าง รับประกันว่า ไม่มีใครทำงานฟรีแน่ๆ
…ฟากผู้ประกอบการค้าสารเคมีนั้น เคยได้รับผลประโยชน์มหาศาลจากการค้าแบบไทยๆมีทั้งหน้าร้าน หลังร้าน หลอกขายก็มี ยังอยากรักษาสถานภาพนี้สืบไป จึงค้านเต็มที่ ทุ่มใช้เงินมหาศาล ผ่านสมาคม องค์กรสารพัด รวมทั้งองค์กรเกษตรกรที่ยอมเอากับเขาด้วย ทั้งที่โดนเขางาบมาตลอดเชีวิต
…พิจารณากันให้ดีๆ มีใครบ้างในกลุ่มนี้ที่เอาเกษตรกร และผู้บริโภคเป็นที่ตั้งบ้าง?
…ฉากหน้าล่ะใช่ แต่ฉากหลังล้วนมีวาระซัอนเร้นทั้งคู่ ผลประโยชน์ทั้งคู่ และไม่มีใครจริงใจกับเกษตรกร
…จึงต้องมีหน่วยงานกลางที่ต้องทำหน้าที่ตัดสิน แต่หน่วยงานอย่างกรมวิชาการเกษตรกลับทำตัวเป็นไม้หลักปักขี้เลน ส่งคนไม่รู้จริงไปประชุมแล้วไปนั่งเออห่อหมกกับเอ็นจีโอ แล้วถูกเอ็นจีโอย้อนรอยมาถล่มกรมฯเสียเองในภายหลังเมื่อขัดใจขึ้นมา
…พอถูกค้านเรื่องการแบนสารเคมี 3 ตัวมากๆเข้า กรมวิชาการเกษตรทำเป็นเฉย แถมยังเป็นโรคเอ๋อใบ้กันแทบทั้งกรมฯแบบไปไม่ถูก เพราะอีนี่ จ๋านม่ายมีฟามรู้จริงๆนะนาย
…เกษตรกรและผู้บริโภคเลยต้องพึ่งผีสาง นางไม้ ยันเปรตเทวดาแทน
…ดูตามเนื้อผ้า จะให้แบนสารเคมีต้องถามเอ็นจีโอว่า เอาอะไรคิด อีกหน่อยเป็นไข้หวัด ถุงน้ำดีอักเสบ เป็นมะเร็ง ห้ามกินยาปฏิชีวนะเอาไหม ไปกินฟ้าทะลายโจรแทนสิ
…ครั้นจะให้ใช้แบบบ้าดีเดือดอย่างผู้ประกอบการว่า ก็เฮงซวยเหลือทน สารเคมีเกษตรคือสารพิษอันตราย ใช้ไม่เป็น ใช้ไม่ถูกต้องก็ม่องเท่งตายได้ทุกเวลา ใจจืดใจดำกันจริงหนอ
…ทางที่ดีที่สุดและwin win สำหรับทุกฝ่าย คือจำกัดการใช้ restricted use แต่ประกาศวันนี้ก็ไม่สามารถใช้ได้พรุ่งนี้ มะรืนนี้ ต้องเก็บสารเคมีทั้ง3 ตัวออกจากตลาดให้หมด ซึ่งอิมพอสสิเบิ้ล เมืองนอกยังต้องมีเวลาให้ขายให้หมด อาจจะ1-3 ปี ขณะเดียวกันต้องทำการบ้านล่วงหน้าว่า จะใช้ในพืชตัวใด พื้นที่ไหน ไม่ใช่ใครใคร่ใช้-ใช้อย่างอิสระเหมือนแต่ก่อน
…ทีนี้คนที่จะได้รับอนุญาตใช้สารเคมี3 ตัวก็ต้องระบุชัด เช่น เกษตรกร คนรับจ้างฉีดพ่นยา แล้วต้องขึ้นทะเบียนเป็นเรื่องเป็นราว มีการอบรมความรู้เรื่องสารเคมี ความรู้ในการใช้ ไม่ใช่ฉีดพ่นเสร็จสูบบุหรี่ปุ๋ยๆหรือ กินข้าวปั๊บโดยไม่ล้างมือประเภทนี้ เท่งทึงมานักแล้ว
…งานนี้ต้องปล่อยให้ผู้ประกอบการค้าสารเคมีลงทุนจัดทำหลักสูตรและอบรม เหมือนในเมืองนอก ส่วนรัฐก็ผันตัวเองเป็นผู้กำกับคอยตรวจสอบอีกที ขืนไปทำเองจะเอากำลังคนที่ไหนไปทำ
…เรื่องหมูๆก็มีแค่นี้แหละ ไม่ใช่มัวแต่เถียงเรื่องไม่เป็นเรื่อง แล้วลากเอาเกษตรกรและผู้บริโภคอย่างเราๆเป็นตัวประกันยันเต
…ถ้ายังคิดทำอยู่ จะขอสาปแช่งว่า เกิดชาติไหน ขอให้เป็นหนอนในอาจม อย่าได้ผุดได้เกิดเป็นคนเลย…เจ้าประคู้น