พิษร้ายน้ำหยด ในเลวมีดี ในดีมีเลว

ระบบน้ำหยดเป็นของศักดิ์สิทธิ์ของไทยที่รับอิทธิพล จากอิสราเอลมาอีกทอดหนึ่ง
…ในดีมีเลว ในเลวมีดี เป็นสัจธรรม
…น้ำหยดคือความบริบูรณ์ของน้ำที่พืชชอบ พืชอย่างมันสำปะหลังถูกทิ้งขว้างด้วยอคติว่า เป็นพืชเทวดาเลี้ยง สุดแต่เทวดาจะเมตตา จึงแคระแกร็น ผลผลิตต่ำ
…ระบบน้ำหยด เติมเต็มความขาดแคลนนี้ ผลผลิตต่อไร่จึงต่างราวฟ้าสูงกับก้นเหวลึก…แต่น้ำหยดก็นำพา 2 โรคภัยมาให้คือโรคเน่าจากเชื้อราไฟทอปโธร่ากับโรครากปมจากไส้เดือนฝอยที่ทำให้มันฯไม่ตกหัว

…เกษตรกร อ.เสิงสาง อ.ครบุรี จ.นครราชสีมา กำลังบักโกรกจากการระบาดของโรคภัยนี้จากระบบน้ำหยด
…อาการของโรคใบจะเหี่ยวเหลืองจากการทำลาย ระบบราก ทำให้รากเน่าโคนเน่า ไม่ให้ผลผลิต
…ที่จริงโรคนี้เคยเกิดที่เสิงสางเมื่อปี 2555-2556 พอดีกับราคามันฯต่ำ เกษตรกรเลยหันไปปลูกพืชอื่นแทน จำพวกอ้อย ข้าวโพด หรือพืชผัก ไม้ผล
…เจ้าหน้าที่รับผิดชอบของกรมวิชาการเกษตรบอกว่า เป็นโรคเน่า เพราะเป็นดินดาน ทำให้น้ำขัง เกษตรกรนั่งนินทาลับหลังว่า ฮ่วย…บ่แม่นๆ ถ้าน้ำขังจะเน่าและเหม็น แต่กับเชื้อโรค เน่าแต่ไม่เหม็น เปลือกโคนแตก รากจะลอยขึ้นมาระดับหิวดิน เพื่อเอาชีวิตรอด

…นักวิชาการ เลยกลายเป็นนักวิชาเกิน อยู่แต่ในห้องแอร์ สาละวันเตี้ยๆลง เตี้ยลงสาละวัน เพราะจากปี 2555-2556 จนถึงปี 2561 ไม่เตือนเขาว่า ระบบน้ำหยดนั่นแหละตัวดี
…ถ้าไม่เลิกน้ำหยดก็ต้องเปลี่ยนพันธุ์ใหม่จากพันธุ์89 เป็นระยอง5 หรือระยอง72 หรือไปปลูกพืชอื่น ซึ่งเกษตรกรก็ทำโดยไม่มีคำเตือนจากกรมฯมาระยะ หนึ่งแล้ว
…พอดีช่วงปี 2561 ราคามันฯทะลุ4 บาท เกษตรกรเฮปลูกอีก แถมปลูกพันธุ์เดิม89ที่ให้น้ำหนักดี แต่ลืมไปว่าเชื้อไฟทอปฯนี่มีอายุยืนยาวถึง 5 ปี มันจึงกลับมาอาละวาดพ่นพิษใส่อีกครั้ง
…กรมวิชาการเกษตรก็ยังนิ่งเงียบรอส่งอธิบดีเกษียณ อย่างเดียว ตัวอธิบดีเองก็ไม่อื้อหือ อื้ออือกับใคร นอกจากจับเข่าคุยกับเอ็นจีโอ จนคนสงสัยว่า มีอะไรกันอ๊ะเปล่า
…อธิบดีสุวิทย์ ชัยเกียรติยศ วางแผนจะตั้งศูนย์เตือนภัยอัจฉริยะ แต่เห็นการทำงานของกรมฯแล้ว น่าให้เงินทำไหมล่ะโยม